Artemida (także Artemis, łac. Diana) – w mitologii greckiej
bogini łowów, zwierząt, lasów, gór i roślinności; wielka łowczyni.
Uważana również za boginię płodności, niosącą pomoc rodzącym kobietom. Była córką Zeusa i Leto (Latony), siostrą bliźniaczką Apollina. Wierzono bowiem, że bliźniacze rodzeństwo charakteryzuje
podobna konstrukcja duchowa. Artemidę zaczęto uważać za bóstwo opiekuńcze rybaków. Jej atrybutami
były łuk i strzały, a ulubionym zwierzęciem łania. Należała do grona 12 bogów olimpijskich. Ulubionym zajęciem bogini było przemierzanie nocą dzikich górskich dolin, kotlin, gajów i lasów. Podróżowała zawsze w towarzystwie wiernych jej nimf. Jej obecność najbardziej odczuwano w pobliżu rzek i źródeł,
w okolicach podmokłych i bagiennych. Uważano, że to podczas
księżycowych nocy bezpieczniejsi są podróżni i trzody – Artemida była
bowiem postrachem dla groźnych zwierząt. Jej ukochanym terenem łowieckim
była Arkadia
– dziewicza kraina wzgórz i zalesionych kotlin. Bliskie pokrewieństwo z
Apollinem, a także afirmacja życia spowodowały, że uznano ją za wielką
miłośniczkę tańca i muzyki.
Atena - w mitologii greckiej bogini mądrości, sztuki, wojny sprawiedliwej oraz opiekunka miast, m.in. Aten i Sparty.
Jedna z dwunastu głównych bogów olimpijskich. Jej atrybutami były:
miecz, sowa, hełm, drzewo oliwne. Jej rzymskim odpowiednikiem jest
Minerwa. Także patronka mądrości, uczonych i filozofów. 
Hestia w mitologii greckiej córka Kronosa i Rei, siostra Zeusa, Demeter i Hery oraz Posejdona i Hadesa. Ślubowała dziewictwo, jak Atena i Artemida. Opiekunka ogniska domowego, podróżnych, nowożeńców i sierot. Każde nowo narodzone dziecko, piątego dnia po urodzeniu, obnoszono dookoła ogniska oddając je Hestii w opiekę. Matka panny młodej rozpalała pierwszy raz ogień w nowym domu płomieniem pochodzącym z jej świątyni. Gość przychodząc do domu, gdzie nie jest mile widziany, musiał złapać się krawędzi ogniska. Odtąd gospodarze nie mogli mu nic zrobić. Odpowiednikiem Hestii w mitologii rzymskiej jest Westa. Hestia także według wielu źródeł należała do bogów olimpijskich. Była ona najłagodniejszym z bogów i nigdy nie brała udziału w ich sporach. Nigdy nie schodziła także na Ziemię (cały czas pozostawała na Olimpie). Była najstarsza z córek i to ją trzecią połknął Kronos. Według niektórych źródeł oddała swoje miejsce na Olimpie Dionizosowi, ponieważ chciała opiekować się świętym ogniem na Ziemi. Jej atrybutami był płomień i ognisko.
Za zgodą ojca została porwana przez Hadesa,
gdy wraz z towarzyszkami bawiła się na łące. Kiedy próbowała zerwać
piękny kwiat narcyz, ziemia rozwarła się i pojawił się Hades w złotym
rydwanie, uprowadzając ją do swego królestwa. Zrozpaczona Demeter przez
dziewięć dni i nocy poszukiwała córki, aż w końcu poruszony jej
cierpieniem Helios
wyznał bogini prawdę. Rozzłoszczona Demeter opuściła Olimp i zabrała
ziemi płodność. Zaniepokojony losem głodujących ludzi Zeus zgodził się
zwrócić Demeter córkę, pod warunkiem że podczas pobytu w podziemiach nic
nie spożyła. Świadom podstępu Hades poczęstował Persefonę przed
odejściem owocem granatu. Ostatecznie Zeus zadecydował, że Persefona
dziewięć miesięcy będzie spędzała z matką, zaś trzy z mężem. Gdy
Persefona powracała do matki nastawała wiosna, gdy wracała pod ziemię
rozpoczynał się okres zimy. Jako pierwszy mit o porwaniu Persefony
przytoczył Hezjod.
Hera – w mitologii greckiej trzecia córka Kronosa i Rei, żona Zeusa. Według niektórych źródeł była trzecią małżonką władcy bogów, po Metydzie (Metis) i Temidzie. Była również Zeusową siostrą, królową Olimpu, boginią niebios, patronką macierzyństwa, opiekunką małżeństwa i rodziny.
Kwestia jej pochodzenia jest różnie przedstawiana w mitach. Według
jednego z nich Afrodyta nie miała rodziców i pewnego dnia wyłoniła się z
piany morskiej w pobliżu Cypru. Nieco inaczej przedstawiał to Hezjod, który w Teogonii pisał, że kiedy odcięte sierpem genitalia Uranosa (pokonanego przez Kronosa, gdy roztaczał się nad Gają jak niebo nad ziemią)
wpadły do morza w pobliżu Cypru, woda otoczyła je białą pianą, z której
następnie wyłoniła się przepiękna Afrodyta. Pływała po morzu w muszli,
zatrzymując się u brzegów Kytery, a potem Cypru. Druga z tych wysp stała się jej ulubionym miejscem. Na jej brzegu oczekiwały już na nią Charyty (Eufrosyne, Aglaja i Talia), które odtąd zawsze towarzyszyły jej i służyły. Cypr stał się głównym miejscem kultu bogini.
Pamiętacie nasz "Słodki Tydzień"?
09.11.2013 (sobota) odbędą się XXI Biegi Niepodległościowe. W godzinach 10:00 - 12:00 na ul. Ks. Sajny w Górze Kalwarii pobiegną dzieci i młodzież. Najkrótszy dystans (200 m) pokonają przedszkolaki, a najdłuższy gimnazjaliści. Bieg główny ulicami miasta na 5 kilometrów wystartuje o godz. 12.00. 
