Jutro Dzień Wagarowicza, czyli nieformalne święto uczniów obchodzone w pierwszy dzień wiosny 21 marca, połączone ze zwyczajem topienia marzanny, symbolu odchodzenia zimy.
Dlaczego na samodzielne przebywanie ucznia poza szkołą i domem w godzinach zajęć lekcyjnych mówi się wagary ?
To określenie pojawiło się na przełomie XIX i XX w. w żargonie uczniowskim i ma związek
z łacińskim czasownikiem vagari, czyli 'tułać się, wałęsać, włóczyć, błąkać się bez celu'. Ponieważ w tamtych czasach łacina była językiem, którego powszechnie uczono w szkołach, młodzi ludzie często posługiwali się w mowie makaronizmami, to znaczy wyrazami, wyrażeniami lub zwrotami, w których występowały łacińskie formy dołączone do rodzimych. Idę dziś vagari, jutro mam vagari - mówili, co oznaczało 'nie idę dziś do szkoły, 'jutro nie będę na żadnych lekcjach'.
I właśnie od czasownika vagari powstał, a następnie upowszechnił się rzeczownik wagary na samowolne opuszczenie lekcji przez uczniów. Od wagarów z kolei powstał czasownik wagarować, czyli 'chodzić na wagary'.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz